Bijna naar huis...

Wegens het slechte weer en het ontbreken van een internetverbinding is er al enige tijd geleden dat we een blog hebben geschreven. Bij deze dus even een korte update van de afgelopen dagen. 

De laatste dagen op de bouw waren een beetje frustrerend. We wilden veel doen aan het huis en hebben lange dagen gemaakt. Het probleem was alleen dat onze timmerman/metselaar daar anders over dacht. Hij nam te pas en te onpas pauze, vergat materiaal te bestellen en bedacht zich regelmatig waardoor we werk soms 3 keer over of anders moesten doen. Een voordeel was dat we daardoor veel aan de school gewerkt hebben. Het huis is helaas niet af gekomen, maar de school wel! En daar zijn we met elkaar erg trots op. 

Vrijdag was de laatste werkdag. Ook toen was er weinig te doen. Toch hebben we onze tijd zeer nuttig besteed door heerlijk met de kinderen te spelen! Wedstrijden rennen met een kind op je rug, basketballen en hoepelrollen. Het was fantastisch! Voor we naar huis gingen hebben we op de markt nog even een flinke lading ballen gekocht. Die kinderen waren helemaal door het dolle heen. Het was super. 

Zaterdagmorgen zijn we om 6 uur met de multicab vertrokken naar Biliran om ons laatste weekendje heerlijk aan het strand door te brengen. Jullie raden het al... Het was heel slecht weer want er er was weer een orkaan. We zijn hier 3 weekenden geweest en hebben ook 3 Kerr een orkaan gehad in het weekend. Boffen wij een. Zondag was de storm een beetje gaan liggen en was er nagenoeg droog. We hebben een bootje gepakt naar een klein eilandje voor de kust en zijn daar heerlijk gaan snorkelen. We hebben gelukkig een hoop mooie vissen gezien. Verder hebben we ons vermaakt met het uit de boom vissen en openbreken van kokosnoten. Al met al toch een toplaag gehad!!! 

Vanmorgen zijn we om 12 uur weer richting "huis" vertrokken. 

Vanmiddag nog even de stad in op zoek naar souvenirs, maar dat valt hier niet mee. 

Nu gaan we tassen pakken en zo lekker slapen. Morgen weer een lange reis voor de boeg. 

Tot woensdag allemaal, dan landen we om 14.35 op Düsseldorf. 

Liefs en een hele dikke kus van Bastian, Jelle, Ilze, Hidde, Marielle en Suzanne

Gas erop!

Vanmorgen om 6 uur stonden we op en tot onze grote schrik regende het nog steeds. De 2 jongens vertrokken al om 7 uur, omdat ze vandaag moesten helpen bij de bouw van de school. Wij vertrokken een uur later. Ondanks de regen toch maar in de Jeepney gestapt in de hoop dat er gewerkt werd vandaag. Tijdens de rit van ongeveer 45 minuten werd het droog...! Yes, we kunnen aan de bak. Helaas moesten we het vandaag zonder onze superbouwvakker Ben doen. Zijn vervanger heeft duidelijk minder verstand van klussen en hij sprak geen Engels. Lastig dus. We hebben bekistingen getimmerd voor de pilaren en heel, heel veel cement gemixt. En dat aar hoer niet in een molen maar met een schep op de straat! Toen de bekisting af was en het cement gestort, konden we niet meer verder bij het huis. Om 1 uur zijn we dus met zijn allen naar de school gegaan om daar te helpen. En dat was aanpoten. Hier moest 50m2 betonvloer gestort worden à 20 cm dik. En ja, ook dit gaat met de hand. Eerst zakken met zand vullen en sjouwen. Dan zakken met grind. Vervolgens zakken cement erbij en omscheppen maar. Als de mix klaar was moest alles in emmertjes de school in gedragen worden. Hard werken met zijn allen, maar we hadden een mooi systeem dus het liep als trein. Marielle, Ilze en Suus hebben nog even lekker een ijsje op, en zelfs dat gaat gepaard met veel publiek. Haha. Om half 5 was de vloer klaar en konden we, wederom op het dak van de bus, naar huis. Het was een top dag en we zijn allemaal lekker verkleurd. (allerlei verschillende kleuren...)

Bij aankomst thuis was de tafel alweer voor ons gedekt en konden we zo aanschuiven. 

Nu lekker een spelletje 10-en en dan plat voor de nacht. 

Morgen weer verder aan het huis, waar we hulp gaan krijgen van 2 nieuwe vrijwilligers!

Slaap lekker allemaal. 

Weekendje weg

Na een week vol indrukken en werken hebben we besloten dit weekend even weg te gaan. De keuze is gevallen op Catbologan op het eiland Samar. Hier heb je namelijk strand, maar ook bergen en jungle. 

Via ons geweldige gastgezin konden we een jeepney met chauffeur Leo huren. 

Het eiland ligt zo'n 54 km verdop, dus na 2 uurtjes hobbelen kwamen we aan in de stad. Helaas regende het flink, dus we konden de strand plannen wel vergeten. 

Gelukkig hadden we al een afspraak bij de adventure shop gemaakt voor een canyoning tocht, hierbij wordt je toch nat, dus de regen maskte niks uit!

We begonnen met een jungletocht van een uur berg op. Via allerlei glibberige paadjes bereikten we de top. Onderweg kwamen we ogen tekort om alle mooie natuur te kunnen zien. 

Boven op aangekomen kregen we een helm, zwemvest en gordel aan. Nu ging het avontuur past echt beginnen, we gingen namelijk naar beneden via de rivier!!

Er volgde een waanzinnige tocht vol water, stenen, klimmen, off road, abseilen en van watervallen jumpen!!!

(Vaders & moeders; zelfs vanaf 10 meter.. 😁)

De foto's staan op de onderwater camera, dus die kunt u helaas pas bij thuiskomst zien maar het was SUPER VET!!!

Hier en daar een schrammetje en bult, maar we hebben het allemaal overleefd!

Snel terug naar het hotel om de kou en midder van ons af te douchen. 

Hierna de stad in voor diner; sommige gingen voor het traditionele filipijnse straateten terwijl anderen aanschoven in een hamburgerrestaurant. 

'S avonds nog lekker wat gerelaxt in het hotel, maar al snel viel iedereen in slaap. 

Zondag was het helaas nog steeds non-stop aan het regenen vanwege een tyfoon die in de buurt is. Dus hebben we onze tijd door gebracht met souveniertjes shoppen. 

'S middags stond Leo ons al met de jeepney op te wachten om weer terug naar Tacloban te gaan. Daar aangekomen verraste moeder Nanay ons met een heerlijke maaltijd. 

Morgen hopelijk beter weer, zodat we hard aan het werk kunnen met ons huis!

Bouwvakken in 40 graden

We zijn aan de slag en hoe!

Grond scheppen, ijzer zagen, buigen en vlechten, cement mixen en storten, we draaien onze hand er niet om. Zelfs niet in deze tropische temperaturen hier. We passen ons tempo gewoon aan, aan dat van de filipino's

Het huis begint een beetje vorm te krijgen aangezien de fundering inmiddels gestort is. En dus kunnen we starten met het metselen van de eerste stenen. Die stonden helaas niet klaar op de juiste plek, maar met een fietstaxi is alles te vervoeren dus ook een stapeltje stenen...

Vandaag hebben we een enorme, zeer welkome, verfrissende stortbui gehad. 

Verder is onze super bouwvakker Ben en fantastische man. Hij is 63 en 1m40 maar werkt als een paard en kan alles. 

Naast het harde werken entertainen we ook de gehele wijk! De volwassen kijken hoe wij werken en de kinderen willen alleen maar met ons spelen!

Na het werk en een verfrissende duik in de zee weer met de Jeepney (vrachtwagen/busje/sloopauto) terug naar huis.

Vaders en moeders nu graag stoppen met lezen!

De Jeepney waarmee we naar huis moesten was vol. Maar dat is hier geen probleem, op het dak was plaats genoeg. U raadt al waar wij zaten...

Dit weekend zijn we vrij. Morgenochtend vertrekken we met onze privé Jeepney naar Samar waar we heerlijk kunnen bijkomen. 

Wordt vervolgd...